Banany: korzyści i szkody dla ciała

Banan jest rośliną zielną z rodziny Banana, która żyje i owocuje przez kilka lat. Najbardziej zauważalną odmianę przedstawicieli tej rodziny można znaleźć na południowo-wschodnim terytorium Azji, na przykład na Archipelagu Malajskim. Jadalne i znane na całym świecie rośliny owocowe nazywane są również bananami. Popularna odmiana banana, której nie można znaleźć w dziko rosnącym stanie, jest bananem raju. Ten jałowy triploidalny hodowca (istnieje tylko w sztucznie wyhodowanej formie) zajmuje znaczną część eksportu z krajów tropikalnych. Wiele stanów jest dosłownie „republikami bananowymi” i żyje z dochodów ze sprzedaży tych owoców. W niektórych regionach banan jest tylko nieznacznie za pszenicą, kukurydzą i ryżem w znaczeniu jadalnej uprawy. Zgodnie z danymi liczbowymi dotyczącymi statystyk za 2012 r. Stwierdzono, że roślina plasuje się na dwunastym miejscu wśród wszystkich upraw na tej planecie. Każdego roku producenci otrzymują ponad 100 milionów ton tego owocu. W sumie opisany rodzaj obejmuje około siedmiu tuzinów gatunków rosnących na plantacjach południowo-wschodniej Azji i na wybrzeżu Wysp Pacyfiku. Najbardziej cierpliwym z powodu temperatury i rosnącym w chłodniejszych regionach jest japoński banan. Po raz pierwszy pojawił się na japońskich wyspach Ryukyu i jest obecnie uprawiany jako roślina ozdobna na Kaukazie Morza Czarnego, na równinach Krymu i Gruzji.

Nowoczesna nazwa naukowa banana - Musa - została po raz pierwszy ogłoszona przez niemieckiego badacza Georga Rumpha w XVII wieku. Wspomniany naukowiec był jednym z założycieli klasyfikacji nauk przyrodniczych, który został rozwinięty i zaprojektowany przez szwedzkiego lekarza i przyrodnika Karla Linneusza. Termin Musa pozostał pod Linne oficjalną nazwą rośliny. Obie wersje, wyjaśniające wygląd nazwy, nie są związane z twórczością i muzą. Jedna z koncepcji mówi, że imię nadał Antoni Muse, uzdrowiciel na dworze cesarza rzymskiego Oktawiana Augusta. Inna wersja mówi, że arabskie słowo „muz”, oznaczające to drzewo i jego owoce, migrowało do innych języków. Teraz termin „banan” brzmi bardzo podobnie do wszystkich europejskich dialektów. Jego pochodzenie kojarzy się zwykle ze słowami ludów Afryki Zachodniej: banan, bana. Marynarze z Portugalii i Hiszpanii studiowali te regiony pod koniec XVI wieku i mogli pożyczyć lokalną nazwę na egzotyczny owoc. Czasami słychać termin „palma bananowa”, ale z botanicznego punktu widzenia jest on niepoprawny, ponieważ drzewo nie należy do rodziny Palm. „Drzewo bananowe” można uznać za bardziej poprawny wariant, jednak to wyrażenie oficjalnie oznacza gatunki z rodzaju Azimin z rodziny Annonow. Wyglądają trochę jak banany, podczas gdy urządzenia ich wewnętrznych systemów są zupełnie inne. System korzeniowy drzew bananowych wyróżnia się jako duża i potężna struktura. Jeśli gleba jest żyzna i nasycona tlenem, korzenie dorastają do 5 metrów równolegle do powierzchni ziemi i do półtora metra głębokości. Gatunek należy do roślin zielnych, a łodyga banana jest zazwyczaj krótka i nie unosi się nad ziemią. Od jednego do dwóch tuzinów liści tworzy rodzaj pnia drzewa. Roślina może rosnąć od 3 do 10 metrów wysokości. Zdarzają się przypadki, w których bananowiec był jeszcze wyższy, a fakt ten pozwala nam uznać banana, jak bambus, za jedno z najwyższych ziół (ze względu na strukturę pnia i duży wzrost, banan jest często nazywany drzewem, które nie pasuje do struktury rośliny). Gatunek bananowca Musa itinerans jest najwyższy spośród pozostałych (do 13-14 metrów), szczególnie jego odmiana Musa itinerans var. Gigantea (nazwa zewnętrzna znajduje odzwierciedlenie w nazwie). Główna łodyga zostaje otoczona przez boczne gałęzie (pędy). Każdy z nich może być początkiem nowego drzewa, jeśli umrze stary pień. Z pomocą pędów jest reprodukcja banana.

Duże miękkie liście bananowca są gładkie w dotyku. W formie są zwykle owalne lub wydłużone, a żyły są umieszczone w równoległych kierunkach. Liście ułożone są jedna po drugiej w spirali. U podstawy tworzą tak zwany „fałszywy trzon” złożonych części liści. Wewnątrz takiego „kanalika” tworzą się nowe liście, a stare ostatecznie obumierają i spadają z zewnątrz. W sprzyjających warunkach i bezchmurnej pogodzie upadek jednego liścia z rośliny występuje mniej więcej raz w tygodniu. Dzikie banany różnią się od form uprawnych wielkością liści: na plantacjach szerokość liści roślinnych osiąga 65 cm, a długość do 280 cm. Kolor zmienia się od czystej zieleni do zieleni z karmazynowymi plamami na górze lub na dole. Jeśli warunki pogodowe staną się ostre (na przykład silny wiatr lub deszcz tropikalny), liście bananowe natychmiast pękają w kierunku żył i tym samym chronią samą roślinę. Przed bezpośrednim rozkwitem banana na krótkiej łodydze pojawia się wydłużona szypułka, penetrująca fałszywą łodygę i podążająca za liśćmi. Już po 7-10 miesiącach aktywnego rozwoju rozpoczyna się kwitnienie bananów. Kwiatostan jest pędzlem i wygląda jak długi fioletowy lub zielony pąk. Największe kwiaty są żeńskie. Znajdują się u podstawy „pąka”, nieco brutalne kwiaty średniej wielkości rosną nieco dalej, a dopiero pod koniec kwiatostanu pozostają małe męskie kwiaty. Każdy kwiat rurkowy zawiera 3 płatki, 3 działki i 5-6 pręcików. Jeden pręcik w kwiecie jest słabo rozwinięty, to znaczy nie ma pylnika. 3 stolarki tworzą trójkomorowy jajnik. Poziomy określające położenie kwiatu nazywane są „rękami”. W kwiatach bananów owady mają do 500 g nektaru. Wszystkie warstwy są zbierane w pędzlu zawierającym 13-20 kolorów. Tutaj znajdują się one nie na poziomach, ale na płaskiej linii. Aby chronić przed ekstremalnymi wpływami, kwiat jest pokryty specjalnym arkuszem, który przypomina wosk w dotyku. Te „naturalne tarcze” są fioletowe na zewnątrz i są fioletowe w środku. Kwitnące męskie kwiaty szybko giną, spadając. W tym samym czasie otwiera się szczyt kwiatostanu. Kwitnienie dzikich bananów występuje w nocy lub wcześnie rano. Nietoperze pomagają zapylać kwiaty w ciemności, a w zimnych godzinach popołudniowych ptaki i małe ssaki pojawiają się w tym celu.

Tworzenie owoców bananów jest możliwe tylko z kwiatów samicy (biseksualna w tej roślinie nie daje owoców). Z czasem rzędy owoców rosną nad sobą, przybierając kształt ludzkiej dłoni. Pojedynczym owocem jest jagoda o wielu nasionach z grubą skórzaną skorupą. Różne odmiany owoców różnią się wielkością, kształtem i kolorem owoców. Najbardziej znana forma to owoc cylindryczny lub trójkątny, lekko zaokrąglony lub wyprostowany. Różne banany mają od 3 do 45 cm długości, a ich grubość może wynosić od 2 do 8 cm Skórka owocu przybiera różne kolory widma: żółty, czerwony, zielony, żółto-zielony, srebrny. Wewnątrz grubej skóry jest miękkie ciało kremowe, żółte, pomarańczowe lub białe. W niedojrzałych owocach mięso jest twarde i lepkie, a po dojrzeniu staje się miękkie i soczyste. Rośliny bananów w rodzimych roślinach często nie mają nasion, a rozmnażanie w tym przypadku jest możliwe tylko w sposób wegetatywny. W dzikich owocach w miąższu jest dużo okrągłych lub wydłużonych nasion. Te solidne kości osiągają długość od 3 do 17 mm. W jednym dziko rosnącym bananie można umieścić do dwustu nasion, a ich masa może być większa niż podana wartość pulpy. Trawa bananowa wytrzymuje duże obciążenia: na jednej osi może znajdować się ponad trzysta owoców o łącznej wadze 60-65 kg. Do tej wyjątkowej zdolności dodaje się kolejne naturalne zjawisko zwane negatywnym geotropizmem. Istotą tego zjawiska jest to, że na początku formowania owoców są one skierowane w dół ze względu na swoją wagę. Ale w procesie wzrostu spowodowanym wpływem hormonalnym kilka osi rośliny zaczyna rosnąć w górę. Po ostatecznym dojrzewaniu owoców zmielona część rośliny bananowej obumiera.

Naturalnym siedliskiem bananów są strefy tropikalne i subtropikalne kontynentów azjatyckich i australijskich, a także Nowa Gwinea, Malezja i archipelagi Oceanu Spokojnego. Historyczną ojczyzną tego gatunku są Indie i Półwysep Indochiński. Obecnie wiele krajów Ameryki Łacińskiej uprawia wiele odmian bananów i aktywnie eksportuje je na rynek światowy.

Żywność i wartość witaminowa bananów

Owoc jest bardzo popularny w Rosji i prawie przestał być uważany za egzotyczny. Miąższ zawiera dużą ilość błonnika i włókien trawiennych. Ta właściwość jest często używana, jeśli trzeba dostosować trawienie. Ponadto owoce zawierają glukozę, sacharozę i fruktozę - trzy główne naturalne cukry.

Wartość odżywcza 100 g bananów:

1, 52 g białek;
0, 53 g tłuszczu;
21, 04 g węglowodanów;
1, 73 g błonnika pokarmowego;
0,41 g kwasów organicznych;
73, 84 g wody;
0,22 g nienasyconych kwasów tłuszczowych;
0,22 g nasyconych kwasów tłuszczowych;
19, 02 g monosacharydów i disacharydów;
2, 31 g skrobi;
0, 92 g popiołu.

Naukowcy odkryli, że pulpa bananowa jest bogata w witaminy A, C (ponad 15% na 100 g produktu), jak również użyteczne składniki grupy B. W tym względzie produkt jest uważany za niezbędną część diety osób z osłabionym układem odpornościowym.

Witaminy w 100 g bananów:

0, 13 mg beta-karotenu (prowitamina witaminy A);
20, 2 μg równoważnika retinolu (A);
10, 14 mg kwasu askorbinowego (C);
0,042 mg tiaminy (B1);
0,052 mg ryboflawiny (B2);
0,32 mg kwasu pantotenowego (B5);
0,43 mg pirydoksyny (B6);
10, 3 μg kwasu foliowego (B9);
0,62 mg witaminy PP;
0, 93 mg równoważnika niacyny (PP);
0,47 mg tokoferolu (E);
0, 49 mikrogramów filochinonu (K);
9, 82 mg choliny.

Kalorie bananowe

Banan uważany jest za jeden z wystarczająco wysokokalorycznych owoców. Wiadomo na przykład, że w miejskich ogrodach zoologicznych naczelne nie dają bananów, ponieważ małpy nie będą w stanie marnować kalorii z powodu siedzącego trybu życia. Jednak nie jest trudno znaleźć kilka popularnych diet przy użyciu tego owocu. Wynika to z faktu, że pulpa bananowa nie zawiera cholesterolu (wskaźnik ten jest bardzo ważny dla osób starszych, które mogą bezpiecznie polecić banany). Zawartość tłuszczów nasyconych jest również bardzo niska: mniej niż 2% na 100 g produktu, co stanowi rekord dla tak użytecznej pulpy.

Wartość energetyczna banana: 96 kcal na 100 g produktu.
Wartość kaloryczna 1 średniej wielkości owoców (70 g) wynosi 67, 2 kcal.

Minusem tego owocu jest jednak wysokie stężenie cukrów, co jest przyczyną znacznej zawartości kalorii.

Minerały w bananach

Spośród użytecznych makroskładników odżywczych zawartych w bananach, potas jest jednoznacznie wiodący. Opisany owoc wyróżnia się spośród wszystkich takich produktów dokładnie wskaźnikami tego składnika. Potas wzmacnia serce i pomaga w pracy naczyń krwionośnych. Banany są również niezwykle cenione za zawartość żelaza, magnezu i fosforu.

Makroelementy na 100 g bananów:

8, 04 mg wapnia (Ca);
348, 02 mg potasu (K);
42, 03 mg magnezu (Mg);
28, 03 mg fosforu (P);
31, 02 mg sodu (Na).

Pierwiastki śladowe na 100 g bananów:

0,61 mg żelaza (Fe);
0, 154 mg cynku (Zn);
16,03 µg miedzi (Cu);
0, 274 mg manganu (Mn);
1, 21 μg selenu (Se);
2, 23 μg fluoru (F).

Przydatne właściwości bananów

W wielu regionach banan jest uważany za podstawowe pożywienie, jak na przykład chleb i ziemniaki dla Rosjan. Owoc jest w stanie uzupełnić zapasy energii w ciele i dostarczyć mu niezbędnych składników.
Bananowe katecholaminy łagodzą stany zapalne przewodu pokarmowego i jamy ustnej. Ogólnie owoc ma korzystny wpływ na pracę trawienia i obniża kwasowość w żołądku. Łagodzi wewnętrzne tkanki i błony śluzowe.
Owoce zawierają dużo potasu i magnezu. Zapasy tych istotnych elementów w każdym wieku można wypełnić, jedząc kilka bananów w ciągu dnia. Dzięki tym komponentom zostanie zachowana praca serca, wątroby, mięśni, a także doskonała kondycja zębów i kości. Potas jest bardzo potrzebny z dużym stresem intelektualnym i fizycznym; sportowcy szczególnie cenią sobie banany za swój skład.
Banany dostarczają energii, gdy zużywasz niewielką ilość produktu. Te wysokoenergetyczne owoce dostarczają organizmowi niezbędnej ilości cukrów, ale uczucie sytości przynosi dopiero po pewnym czasie. Dlatego nie zaleca się angażowania w używanie bananów, jeśli istnieje potrzeba monitorowania ich wagi.
Banany są szeroko stosowane do żywności dla niemowląt (jeśli dziecko ma ponad 3 lata). Z nich powstają liczne tłuczone ziemniaki, mieszanki, a także dają w czystej postaci. Banany są łatwo przyswajalne przez organizm i dostarczają dziecku najważniejszych pierwiastków chemicznych.
Owoce pomagają wzmocnić włosy i tkankę kostną oraz pomagają odmłodzić skórę. Z miąższu bananów zrobić maski na twarz. Kosmetyczki zdają sobie sprawę, że kwasy w bananie nawilżają twarz i sprawiają, że skóra staje się bardziej świeża i elastyczna.
Banany zawierają endorfinę i serotoninę, zwane „hormonami radości”. Słodkie owoce skutecznie łagodzą nerwy i podnoszą na duchu.
Owoce przynoszą korzyści w tworzeniu krwi, ponieważ są bardzo bogate w żelazo. Dzięki temu organizm odnawia komórki i komórki krwi, ból menstruacyjny jest łagodzony, inteligencja rośnie. Banany wspomagają wchłanianie cennych składników żywności i leczą rany.

Przeciwwskazania do stosowania bananów

Banany są korzystne dla organizmu w wielu aspektach, ale w niektórych przypadkach warto ich nie używać:

Dzieci poniżej 3 lat mogą być uczulone na banany. Wynika to z faktu, że układ pokarmowy w młodym ciele nie radzi sobie z dużą ilością pulpy bananowej.
W przypadku cukrzycy zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed jedzeniem owoców o tak dużej zawartości cukru.
Dla kobiet w ciąży i karmiących piersią banany mogą stać się niebezpiecznym ryzykiem niedokrwistości hemolitycznej, żółtaczki i alergii.
Jeśli masz nadwagę, nie powinieneś nadużywać takiego wysokokalorycznego produktu. Banany nie sprzyjają spalaniu tłuszczu.
Owoce są niebezpieczne ze względu na zwiększoną krzepliwość krwi i zakrzepowe zapalenie żył.
Podczas spożywania bananów w połączeniu z mlekiem lub krótko przed snem istnieje ryzyko rozdęcia jelit.
Niedojrzałe zielone banany zawierają nierozpuszczalną skrobię, ale nie cukier, więc ich stosowanie może powodować wzdęcia, wzdęcia i zaburzenia trawienia. Możesz poczekać, aż dojrzewają banany.

Komentarze (0)